Badiuzzaman Said Nursi dilahirkan pada tahun 1873 di kampung bernama “Nurs”, di timur Anatolia. Nama “Nursi” ialah sempena nama kampung ini. Beliau menerima pendidikan asas daripada para ulama terkenal di daerahnya. Ketika masih muda, beliau telah menunjukkan kecerdikan dan kemampuan yang luar biasa untuk belajar. Hal ini membuatkannya terkenal di kalangan guru-guru, kawan-kawan dan orang ramai. Ketika berusia 16 tahun, beliau mengalahkan beberapa ulama terkemuka yang telah menjemputnya ke satu majlis perbahasan (ketika itu perbahasan ialah satu amalan biasa di kalangan ulama). Kemudian beliau terus mengalahkan berbagai kumpulan ulama lain sebanyak beberapa kali dalam majlis perbahasan. Selepas peristiwa ini, beliau pun digelar Badiuzzaman (Kekaguman Zaman).
Pengalaman
pendidikan yang telah beliau lalui telah membukakan fikirannya untuk memikirkan
cara untuk menghasilkan sistem pendidikan yang bersepadu. Ketika itu, dunia
sedang memasuki satu zaman baru yang membawa angin perubahan. Satu zaman di
mana sains dan lojik memainkan peranan penting. Beliau berpendapat ilmu agama
perlu diajar di sekolah-sekolah moden dan sekular, sebaliknya ilmu sains moden
pula perlu diajar di sekolah-sekolah agama. Katanya, “Dengan cara ini, para
pelajar di sekolah moden dilindungi dari kekufuran dan para pelajar di sekolah
agama akan dilindungi dari sikap taksub”.
Dalam usaha
merealisasikan cita-citanya, beliau telah pergi ke Istanbul sebanyak dua kali.
Kali pertama adalah pada tahun 1896 dan kali keduaya adalah pada tahun 1907.
Beliau cuba meyakinkan Sultan Abdul Hamid agar membina sebuah universiti di
Anatolia yang mengajar ilmu agama dan ilmu sains secara bersepadu.
Ketika bercakap
dengan Sultan Abdul Hamid, Badiuzzaman menggunakan bahasa yang agak kasar
sehingga menyebabkan beliau dibicarakan di mahkamah tentera. Di mahkamah
tentera pula, beliau masih menggunakan bahasa yang sama. Lantaran terkejut
dengan hal ini, para hakim mahkamah tentera telah menghantarnya ke sebuah
hospital sakit jiwa untuk diperiksa. Walaubagaimanapun, doktor yang memeriksanya
melaporkan “Jika Badiuzzaman gila, maka tidak akan ada seorang manusia siuman
pun di dalam dunia ini”. Dengan ini, beliau pun dibebaskan.